Sokolica

Najkrótsza trasa

Dla wprawionego wędrowca, Sokolica potrafi być zabawą na co najwyżej dwie godziny. Dlatego też turyści często łączą zdobycie tego szczytu z Trzema Koronami oraz Górą Zamkową. W tej relacji postanowiliśmy pokazać trasę szlakiem zielonym, którą można ukończyć w przeciągu 40 minut. Wybraliśmy tę najkrótszą drogę, ponieważ stwierdziłem, że jest ona najlepszym sposobem na podziwianie zachodów i wschodów słońca, unikając tłumów.

W kierunku Pienińskiego Parku Narodowego

Wycieczkę rozpoczynamy o godzinie 17:00 na krościeńskim rynku. Spacerujemy ulicą św. Kingi, dopóki nie skończy się asfalt. Po drodze mijamy atrakcje dla miłośników architektury, folkloru oraz historii: piękne góralskie chaty, starą aptekę, czy kaplicę Przemienienia Pańskiego z XIX w. Wkrótce dochodzimy do  znaku ogłaszającego wejście do Pienińskiego Parku Narodowego. Warto zapamiętać, że jeżeli planujesz podjechać samochodem jak najbliżej szlaku, że przy tabliczce można zaparkować na szutrowym placu.

Kawał Historii

Już 10 minut po wejściu do parku, mijamy kolejną perełkę lokalnej kultury: Kaplicę Świętej Kingi, upamiętniającą ucieczkę królowej przed Tatarami w 1287 r. do zamku Pieniny. Kapliczka powstała w 1860 r. na miejscu cudownego odcisku stópki świętej Kingi w kamieniu (przeniesiony został on później do klasztoru w Starym Sączu). Miejsce jest objęte kultem już od czasów średniowiecznych!

Zerwany most

Kilkaset metrów od kaplicy stoi tabliczka informacyjna na temat zarośniętych ruin, które okazują się być szczątkami mostu. Był on wybudowany dzięki staraniom Józefa Szalaya w latach 1871-72. Piękna konstrukcja posiadała dach i przez 6 dekad łączyła Krościenko ze Szczawnicą. Most został zniszczony w 1934 r. podczas Wielkiej Powodzi (największej dotychczas klęski żywiołowej w Pieninach). Wezbrana woda porwała wtedy tzw. Biały Domek - pensjonat ze szczawnickiego cypla i uderzyła nim o drewnianą konstrukcję mostu, co spowodowało jego zniszczenie.

Pod Ociemne

Dzięki kolejnej tabliczce dowiadujemy się, że kaplica oraz most, według lokalnych legend, znajdują się w miejscu zwanym „Pod Ociemne”. W dawnej tradycji był to „magiczny odcinek strachu”, gdzie widywano topielców, boginki i zjawy, a pojawianie się tu późnym wieczorem czy też nocą było absolutnie wykluczone. Znajduje się tutaj również metalowy krzyż na skale, prawdopodobnie upamiętniający epidemię dżumy w latach 1709-1710. Jest się czego bać!

Drewniana konstrukcja

Na szczęście udaje nam się w jednym kawałku przejść „odcinek strachu” i dochodzimy do rozwidlenia, które rozpoczyna właściwą część szlaku. Skręcamy z szutrowej drogi do krasu, na Kamienistą stromą ścieżkę oznaczoną szlakiem zielonym. Po chwili droga zmienia się w schody, i pozostają one aż do szczytu. Pokonując kolejne stopnie, głowimy się, ile pracy wymagało przygotowanie, wyniesie i poskładanie drewna w stopnie i balustrady!

Miejsca na odpoczynek

Droga jest męcząca, ale przyjemna. Ekspozycja na słońce prawie zerowa - cały czas wędrujemy pienińskim lasem mieszanym. Od czasu do czasu mijamy drewniane ławki, na których można odpocząć, takich przystanków jest 3 na całej trasie.

Opłaty

W okresie letnim pobierana jest opłata przed wejściem na taras. Warto pamiętać, że nie ma na górze terminalu, więc w przypadku braku gotówki, będzie trzeba biec na dół do bankomatu lub liczyć na łaskę innych turystów.

Jak wejść na Sokolicę za darmo?

Oczywiście można też skorzystać z czasu, kiedy nie ma żadnego pracownika Pienińskiego Parku Narodowego i wejść na szczyt za darmo. Kasa jest otwarta od czerwca do listopada.  Niestety nie ma podanych konkretnych godzin pracy. Z naszych obserwacji wynika, że pracownik wychodzi na górę około godziny 8:00, a schodzi przed zachodem.

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Po przejściu przez kasę (o godzinie 19:00 na szczęście nikogo tam nie było i weszliśmy bez opłaty), pokonujemy ostatnie stopnie kamienistych schodów i wchodzimy na główny taras Sokolicy. W dole szumi dunajec, na południu rozpościera się panorama majestatycznych Tatr  Jest środek złotej godziny — warunki są prawie że idealne! Ostrożnie podchodzimy bliżej barierek i zaczynamy podziwiać widoki. Jedynym zabezpieczeniem na szczycie są metalowe poręcze, które chronią przed upadkiem z ponad 100 metrów, do doliny Dunajca. Będąc tam, musimy szczególnie uważać, gdzie stawiam kroki, gdyż podłoże jest kamieniste i śliskie.

Niesamowite widoki

Na górze nie ma żadnej tablicy z objaśnieniem widoków, aczkolwiek rozpoznanie większości szczytów jest łatwe, gdyż z Sokolicy widać najpopularniejsze szczyty Pienin! Taras jest otwarty na zachód, południe oraz wschód, od północy ciągnie się las, który zasłania Krościenko wraz z Beskidem Sądeckim. Patrząc w kierunku Dunajca, od lewej widać: Pieniny Małe, Słowacka Leśnica, Słowackie Pieniny właściwe, Przełom Dunajca wraz z drogą pienińską, Tatry, Trzy Korony oraz górę Zamkową.

Sosny reliktowe

Nie można mówić o Sokolicy, bez wspomnienia o słynnych „sosenkach”. Na skalistych szczytach Pienin rosną niewielkie gaje sosnowe, które są pozostałością dawnych lasów porastających Pieniny w okresie ostatniego zlodowacenia. Drzewa posiadają przedziwnie powykręcane gałęzie, a wiek niektórych osobników jest szacowany na ok. 550 lat!

Powrót

Po godzinie podziwiania uroków tego świata, decydujemy się na zejście. Kierujemy się z powrotem do kasy i stajemy przed wyborem: wrócić tym samym szlakiem do Krościenka, wybrać dłuższą trasę, czyli szlak niebieski, aby później przejść przez przystań flisacką w Szczawnicy oraz Kras z powrotem do Krościenka. Końcowo decydujemy się na powrót tą samą drogą i już 30 minut później kończymy swoją wycieczkę przy ulicy św. Kingi.