Grupa Golicy

Fragment Drogi Pienińskiej

Mniej więcej w połowie Drogi Pienińskiej na południowo-zachodnich stokach Golicy usytuowana grupa formacji skalnych zwana Siedmioma Mnichami. Skały osiągają wysokość do 80 metrów i od wieków skupiają uwagę miejscowych oraz turystów.

Legenda

Według miejscowych legend głazy są tak naprawdę zamienionymi w kamień zakonnikami z Czerwonego Klasztoru, którzy wybierali się do mniszki mieszkającej po drugiej stronie rzeki w Facimiechu. Zostali przekształceni jako kara za swoje grzechy i są przestrogą dla innych duchownych.

Bogactwo w sąsiedztwie

Niepodal Czerwonego Klasztoru i miejscowości Haligowce znajdują się należące do grupy Golicy Haligowskie Skały. Jest to zespół skalnych formacji, z których najważniejsze mają własne nazwy: Białe Skały, Ciemna, Kończysta, Michałowa i Sowia. W obrębie Haligowskich Skał znajdują się różne szyki skalne, takie jak okna skalne lub arkady. Na tym terenie można również znaleźć kilka jaskiń: Zbójnicką, Kozią, Borsuczą, nawet największą w całych Pieninach Aksamitkę.

Fascynujące dla naukowców

Haligowskie Skały od dawna przyciągały badaczy dzięki wyjątkowej budowie oraz florze. W 1903 roku były nawet badane przez ekspedycję XI Kongresu w Wiedniu. Obszar Haligowskich Skał jest częścią Pienińskiego Parku Narodowego, od 1967 roku cieszy się statusem ochrony ścisłej. W 1997 roku obszar ścisłej ochrony został powiększony do 63,1 hektarów. Chociaż nie prowadzi przez nie żaden szlak turystyczny, są świetnie widoczne z drogi prowadzącej z Czerwonego Klasztoru do Wielkiego Lipnika.

Znany szczyt, na którym nikt nie był

Golica, zwana również Holicą, jest najbardziej rozpoznawalnym szczytem grupy. Bardzo dobrze go widać z Sokolicy oraz Trzech Koron, z którymi jest nawet strukturalnie powiązany, mimo że jest często zaliczany do Pienin Małych. Według żyjącego w XIX wieku Eugeniusza Janoty nazwa „Golica" lub „Goła” wywodzi się stąd, że kilkadziesiąt lat wcześnie spłonął tam las i szczyt nie był pokryty drzewami.

Strome stoki

Północne stoki Golicy wznoszące się ponad 400 metrów nad doliną Dunajca charakteryzują się stromym nachyleniem wynoszącym około 45° i obfitością formacji skalnych z wapiennych skał. Największą grupę tych formacji stanowi Siedem Mnichów, rozlokowana na południowo-zachodnim stoku. Ta grupa sięga od podnóża aż po wysokość ponad 700 m n.p.m. i składa się z kilkunastu skalnych turni.

Spisz w nietypowym miejscu

Leśnica jest niewielką słowacką wsią położoną jedynie 4 kilometry od Szczawnicy. Mimo że leży między Małymi Pieninami a Grupą Golicy, miejscowość uważana jest za część historycznego regionu Spisz! Jej historia sięga roku 1297, kiedy to została założona przez rodzinę Görgey na obszarze obecnej Starej Leśnicy. Od XVI wieku wieś stała się własnością zakonników z Czerwonego Klasztoru.

Odizolowana od reszty świata

Przez wiele lat Leśnica była izolowana od reszty świata, ponieważ nie istniały żadne drogi prowadzące do tej miejscowości. Dzięki tej izolacji zachowały się tu tradycje pienińskiego folkloru, obejmujące dawne zwyczaje, charakterystyczny styl budownictwa, tradycje pasterskie oraz ubiory. W 1751 roku członkowie wiedeńskiej ekspedycji naukowej dotarli do Leśnicy, przemierzając Przełom Pieniński. Pierwszą wąską drogę do tej wsi wybudowano dopiero w latach 1870-1875 ze Szczawnicy, znanej jako Droga Pienińska!

W XIX wieku Leśnica stała się popularna wśród kuracjuszy i spacerowiczów, którzy przemierzali szlak między miejscowościami Śmierdzonka (dziś część Czerwonego Klasztoru) a Szczawnicą. Głównym zabytkiem Leśnicy jest kościół rzymskokatolicki z XVII wieku oraz tradycyjne drewniane chaty z grubymi bierwionami (pniami).

Widoki

Limierz to szerokie i łagodne siodło górskie położona na wysokości 677 m n.p.m. na północnym grzbiecie Grupy Golicy. W okolicy przełęczy znajduje się skrzyżowanie szlaków turystycznych, mała polanka oraz wiata dla turystów. Z tego miejsca widoki rozciągają się jedynie na północną stronę. Jednak znacznie szersza panorama otwiera się powyżej tego miejsca, na południowej stronie przełęczy. Obszar ten cechuje się rozległymi otwartymi przestrzeniami, w tym łąkami, oferując szeroką panoramę widokową. Szczególnie imponująco wyglądają stąd Trzy Korony.

Aqua Velo

Przez przełęcz prowadzi trasa rowerowa Aqua Velo łącząca polskie uzdrowiska ze słowackimi. Fragment, który przechodzi przez przełęcz przykładowo łączy Starą Lubowlę ze Szczawnicą. Można wykorzystać ten szlak, aby nie korzystając z Drogi Pienińskiej dostać się do Czerwonego Klasztoru.